w ziarnie[1]. Samice zaś tego w cale nie wymagają, gdyż zatyłe to źle zapłodzone jaja niosą.
Gęsie na plemię przeznaczone wybierać należy białe i rańsze, Nie powinny być młódsze nad dwa lata na trzecie; młódsze bowiem ani się nieść dobrze nie będą, ani pilnie siedzieć na jajach. A jako gęsi od innego drobiu są długowieczniejsze (gdyż wedle niektórych naturalistów do 50-ciu i 60-ciu lat żyją): tak też dłużéj od wszelkiego innego ptastwa, samice jedne i też same do płodu mogą być używane, tak, że jedna gęś do 8-miu, 10-ciu a nawet 12-tu lat na ten cel służyć może. Doświadczono zaś, że im jest starszą, tém na płód lepszą.
Na 6 do 8 gęsi, dosyć jednego gęsiora, który mając dwa lata skończone, jako do zapłodnienia już zdatny, do 5-ciu lat używanym być może. — Samica się niesie dwa razy do roku, rozpoznaje swe jaja, i dla tego dla każdéj osóbne gniazdo przeznaczyć należy, w którém gdy się raz zniesie, zawsze go już pilnować będzie. — Zostawiwszy więc jéj naznaczone piérwsze jaje gniazdowém zwane, inne wszystkie wraz po zniesieniu wybierać i poznaczone pod N. gniazda, gdzieś w chłodném i suchém miejscu przechowywać (byleby nie na lodzie).
- ↑ W sam dzień Gromnic, mają zwyczaj gospodynie dać gęsiom na czczo rozmaitego zboża zmieszanego razem, z dodaniem do téj mieszaniny na kazde sztuk 15 po garści pieprzu prostego nietłuczonego. Pieprz ten rozgrzewając je pobudza w nich popęd do płodzenia się.
