Strona:PL Antologia poetów obcych.djvu/099

Ta strona została uwierzytelniona.


ŁUCYA.
(Z ALFREDA DE MUSSET)
1810 † 1857.

Kiedy ja umrę, druhowie mili,
Zasadźcie wierzbę, nad grobem wzrośnie;
Jam lubił patrzéć jako się chyli,
Jak blade liście płaczą żałośnie;
Ona cień rzuci lekko i miło
Nad snu mojego cichą mogiłą.

Byliśmy sami marząc, jam siadł przy niej blizko,
Ona chyliła głowę i w tęsknej piosence,
Pozwoliła niedbale błądzić białej ręce
Po klawiszach pianina — piękna jak zjawisko.
Był to szept jakiś cichy; rzekłbyś — oddalone
Wianie skrzydeł zefira nad kielichem róży,