Ta strona została uwierzytelniona.
POECI SZWEDZCY.
ARESKUTA.[1]
(Z ROBERTA KRAEMERA.)
Królu olbrzymie, skał książe wspaniały,
Przez liczne szczyty poglądasz w doliny,
Stopę twą myje prąd rzeki nieśmiały,
Drugą objęły wód morskich głębiny,
A od północy stojąc w obronie,
Bogaty zasiew tulisz na łonie.
Jak Bóg legiendy, na tronie z granitu,
Rzuciłeś z ramion płaszcz lasów zielony,
Co w ciemnych fałdach sunąc się ze szczytu,
Niedbale słoni bok śniegiem pruszony;
A pierś kosmatą króla — olbrzyma,
Wicher jesienny rozpiętą trzyma.
- ↑ Góra Areskuta, sięgająca przeszło 7000 stóp wysokości, jest w tradycyjnem poszanowaniu u ludu szwedzkiego. Stanowi ona wraz z górami Sevy i Ovik zasłonę od północnych wiatrów Norwegii.
