Strona:PL Antologia poetów obcych.djvu/260

Ta strona została uwierzytelniona.
MOJŻESZ WĘGIERSKI.
(Z JANOSZA GARAYA)
1812 † 1843.

Na błoniach, stopą Skity wydeptanych w okół,
Zuchwały jak pantera, a wolny jak sokół,
Lud zrodzon w brzasku wieków z krwi magoga staréj,
Nad Donem niezmierzone zalegał obszary.

O karki tego ludu wróg szczerbił oręże,
Silni zgodą, w olbrzymów wyrośli tu męże;
Śmierć walecznych nie strwoży, przemoc ich nie złamie,
Aż w domowych zapasach zwątlało im ramię.

I ziemia, co karmiła ich od lat tysiąca,
Z gniewem niesforne syny od piersi odtrąca;
Upada pod boleści i sromu ciężarem,
Gdy widzi ład skłócony w oném gnieździe starem.

I wstrząsł się wielki obóz od zgiełku i wrzawy,
Bratobójczych zapasów powiał sztandar krwawy,