Ta strona została przepisana.
NOKTURN.
Ktoś gra, ktoś gra na harfie szklanej,
Ktoś gra bez przerwy i bez końca...
Rytm monotonny, nieustanny,
J»k ciecz się w serce wlewa trąca.
Ktoś gra, ktoś gra — i pieśń się żali,
Że nie zna wiosny, nie zna słońca,
Że jej wśród mgieł jesiennych fali
Każą tak łkać i łkać bez końca...
Ktoś gra, ktoś gra na harfie szklanej
I moich nocy sny zamąca...
Rytm monotonny, nieustanny
W gorzką apatyę duszę wtrąca...
Ktoś gra, ktoś gra w posępnej dali,
Jakaś dłoń senna — czy mdlejąca —
I pieśń się żali, serce żali
Na chmurne noce — dni bez słońca...
