Strona:PL Antologia współczesnych poetów ukraińskich.djvu/13

Huculszczyzny; talent wielki, mistrz formy w noweli, lecz we wierszu mało samodzielny.
 W latach po r. 1880 poezya ukraińska poddaje się kierunkowi utylitarno-społecznemu. Przedstawicielami tego kierunku ówcześnie w zakord. Ukrainie są: B. Hrinczenko, M. Staryckyj i męczennik za ideę wolności P. Hrabowskyj.
 W Galicyi rozpoczyna od r. 1876 działalność literacką i naukową Iwan Franko. Talent wszechrostrony i niezmiernie płodny. Można rzec: przez prace swoje i przez przekłady podwaliny on dał pod współczesną literaturę swego narodu. Poetycką twórczość zaczyna za ówczesną modą od społecznych motywów, wyżyn artyzmu dosięga jednak w liryce miłosnej i egotyczno-refleksyjnej. W r. 1905 przynosi on narodowi swemu wspaniały dar-poemat p. t. „Mojżesz“.
 Koło roku 1890 zjawia się szereg indywidualności poetyckich: O. Makowej, A. Krymskyj, M. Woronyj, W. Samijłenko, kilku jeszcze innych i Łesia Ukrainka. Z nich ta ostatnia najlepiej się wyraziła. Talent o szlachetnej formie, dar wnikania w kultury i psychyki obce, duży poetycki polot i dojrzałość.
 Ogniwem niejako pomiędzy starszą generacyą t. j. szkołą Franki, a najmłodszymi jest Bohdan Łepkyj. Śpiewak melancholii i zadumy pól, charakterem poezyi swych zbliżony do Konopnickiej i Tetmajera, z których sporo nawet przekładał. Ton poezyi jego, to staw o cichym