Ta strona została uwierzytelniona.
Patrz: ziemia, zbywszy śnieżnych szat,
W objęciach nocy sinej!…
Namiętny powiew pieści kwiat,
A strumień jarzębiny.
Na wód przeźroczu tysiąc zórz,
Dróg mlecznych wstęgi lite, —
Stąd płynie mocny zapach róż,
Tam rzędy wierzb upite.
Więc jeśli jeszcze drobna skra
W twej duszy ogniem pała —
Płoń! życie — chwila, życie — gra,
A śmierć — to wieczność cała.
Zakwita ziemia, cały świat,
Hej! szalej dziś, kto młody!
Przygotuj złotą harfę rad,
Dziś wiosna sprawia gody!
Hej, śmiało! niechaj dzwoni dzban,
Niech pieśń płomienna szumi,
Niech sny z młodością idą w tan,
Niech szału nic nie tłumi!
Wszak wszystko przecie nam do cna
Zabiorą czas i bliźni,
Wygaśnie serce aż do dna,
Szał młody się zabliźni.
