Ta strona została uwierzytelniona.
Już jest pod ścianą,
Już swą kochaną
Ujrzy przez okno światłem płonące.
Patrzy, na ławie
Widzi ją prawie,
Zbladł... jest ich dwoje,
Siedzą oboje,
Słyszy ich mowę... ach, jakiej treści!...
Więc ze łzą w oku,
Boleścią w boku,
Z sercem w żałości,
Wraca w cichości
Z wioski do świata... Koniec powieści.
