Ta strona została uwierzytelniona.
W najcmentarniejsze dni żywota,
Gdy cały błękit mroczą chmury;
Gdy piewcę głucha żre martwota,
Że milczy mu i grób ponury:
On czasem świata zapomina
I pogrążony w swej żałobie —
Pod tym ciężarem się ugina
I śpiewa żale swe sam sobie.
