Strona:PL Artur Oppman - Pieśni.djvu/137

Ta strona została uwierzytelniona.

Ten wiek dzisiejszy, co serca zakrwawił,
Najdroższy klejnot odbierając — wiarę,
Co z piedestału strącił bogi stare,
A na ich miejsce innych nie postawił.
Przeto w swych piersiach mając bólu groty,
Tłum znów, jak dawniej, pełen jest tęsknoty
I z upragnieniem czeka jutrzni złotej.