W akcie drugim psychologiczny środek Lysistraty już podziałał i nietylko, że mężowie są rozgniewani, zakłopotani, bezsilni i nieporadni, ale na dobre rozkochani ponownie w żonach. W tem tkwi komizm zawikłania, zarazem żywioł rozwiązania.
Nad pomyślnym skutkiem czuwa mądra — niby Pallas — Lysistrata. — Tu wymagania zawiązku, zastosowanego do nowoczesnej sceny, wprowadzają postać nie znajdującą się w Aristofanesie, wodza Agatosa. Dzielny żołnierz, próżny bardzo i nieco ambitny, chcący znaczyć i dojść, choćby za pomocą kobiet, wystawia on na próbę Lysistratę samą. Szczegół ten jednak wnet sprowadzony jest na grunt odpowiedni greckiej komedyi. Intryga między Agatosem a Lysistratą jest wyłącznie polityczna, on za jej pomocą chce zostać archontem, ona chce go pozyskać dla sprawy pokoju. — W tem miejscu Aristofanes odzyskuje znowu swoje prawa. — Lysistrata, pragnąc zjednać Agatosa dla swojego celu, przemawia słowy ateńskiego komedyopisarza; mądremi, zdrowemi, jędrnemi, pełnemi czerstwego, prawdziwego patryotyzmu. Mistrzowskiem jest porównanie rzeczypospolitej do wełny; pełną głębokiego uczucia scena, w której Lysistrata mówi o klęskach Aten, — Agatos na ich wspomnienie boleśnie zakrywa oblicze. — Lysistrata wyszła zwycięsko z próby, pozyskała dla pokoju Agatosa, on zaś dowiedział się, że w zamian zostanie archontem.
Akt trzeci pomijamy, jest on bowiem wtrącony jako konieczność sceniczna, jest niemal cały Donnaya, a odznacza się przepychem dekoracyjnym i widokiem na Akropoli i Partenon. I tu jednak jest odblask jakby Ari-
Strona:PL Arystofanes - Lysistrata.djvu/13
Ta strona została przepisana.
