Strona:PL Arystofanes - Rycerze.djvu/13

dzy nimi Kleon, wytoczyli mu proces i kazali znaczną sumą wynagrodzić koszta nieudałej wyprawy. Wkrótce atoli poczucie sprawiedliwości wzięło u ludu górę nad niechęcią, karę zniesiono a przeciwnicy i oskarżyciele Peryklesa zawstydzeni, zamilknąć musieli. Kleon znika na czas jakiś z areny politycznej Aten i dopiero w dwa lata po śmierci Peryklesa, r. 427 prz. Chr., widzimy go na widowni publicznej napowrót. Sprawa szła wtedy o wyspę Lesbos.
 Mieszkańcy sprzymierzonej z Ateńczykami wyspy Lesbos, postanowili w r. 428 przejść do obozu wrogiego Atenom, do Sparty; jedyne tylko miasto Metymna pozostało wierne dawnym zobowiązaniom w obec Aten. Spartanie przyjęli Lesbijczyków z otwartemi rękami; wszelki nabytek w siłach wojennych był dla nich nader pożądany, a zwłaszcza, gdy tym nabytkiem była tak kwitnąca i potężna wyspa jak Lesbos: obiecali natychmiast wysłać flotę posiłkową nowym sprzymierzeńcom, aby im dopomódz w odstępstwie od Aten, a sobie zapewnić posiadanie wyspy. Lecz nadaremnie oczekiwali Lesbijczycy dnia każdego przybycia Spartan, napróżno wyglądali długo na zachód i południe, czy nie ujrzą zdaleka żagla spartańskiego, zwiastującego im chwilę ocalenia. Lakedejmończycy nie przybywali; dowódca wysłanej przez nich floty nie zbliżał się do wyspy z obawy przed Ateńczykami, — a w roku 427 leżało już upokorzone miasto Mitylene, tak się zwała stolica wyspy, u stóp zwycięzkiego wodza Aten, Pachesa. Wódz ten, zająwszy miasto, schwycił tysiąc przywódców buntu a członków najznakomitszych rodzin lesbijskich i ode-