Ta strona została przepisana.
Akt trzeci.
SCENA I.
CHÓR. ZAWALIDROGA.
Zawalidroga.
Milczeć mi bracia kornie, wstrzymać pęd języka,
Puścić w trąbę pieniactwo, zamknąć trybunały,
Które gród nasz tak cieszą — a cała publika
Niech na wieść szczęścia wznosi dziękczynne chorały!
Chór.
O zbawcze światło Aten! wysp obrońco, Panie!
1320.
Cóż to za wieści szczęścia, byśmy wdzięczni za nie
Gród nasz poili wonią dziękczynnej ofiary?
Zawalidroga.
Dema jam odgotował i przez moje czary
Cnym go, dzielnym wam czynię z ciury i niezdary!
Chór.
O cudotwórco, gdzież on ma siedzibę swoją?
