Ta strona została przepisana.
Zawalidroga.
O już go widać! patrzcie! zdobny ojców strojem,
Włos mu cykada[1] zdobi, a namaszczon myrrą,
Sądem nie cuchnie więcej, lecz pachnie pokojem!
Chór.
Żyj nam królu Hellady! (do Zawalidrogi). O, ja radość szczerą
Czuję z tobą pospołu! Czyn twój mężu prawy,
Godny ojczyzny, godny Maratonu sławy!
Demos.
Zawalidrogo! chodź tu luby synu!
Wzniosłego iście dokonałeś czynu,
Żeś wrócił młodość, udzielił mi krasy.
Zawalidroga.
Nie pomnisz widać, niedawnemi czasy
Kim ty to byłeś, coś robił nieboże,
Bobyś mnie nazwał samym bogiem może!
Demos.
Cóż więc czyniłem, powiedz mi uprzejmie?
Zawalidroga.
1340.
Gdyby ci najpierw rzekł był ktoś tam w sejmie:
„Kocham cię Demie, wielbię cię mój święty,
- ↑ W dawniejszych czasach nosili Ateńczycy włosy zwinięte w wałek i spięte złotą śpilką, kształtu cykady. Cykada była nadto symbolem starożytności i przeszłości.
