Strona:PL Arystofanes - Rycerze.djvu/16

chcąc ściągnąć na siebie zarzutu obojętności dla spraw ojczyzny, przesiaduje całemi dniami w miejscu obrad strategów, a nawet w domu swoim nie przyjmuje żadnych odwiedzin, będąc wrzekomo ciągle zajęty przemyśliwaniem nad dobrem ojczyzny. Obdarzony znakomitemi zdolnościami wojskowemi i dyplomatycznemi, jak tego chlubne złożył dowody na wyprawie sycylijskiej i zawarciem pokoju imię jego noszącego; nie miał przecież na tyle odwagi cywilnej, aby jawnie, słowem i czynem stanąć wobec Kleona w obronie swoich przekonań; musiał przeto przez bierność swą ustąpić czynnemu demagogowi. Ostrożność i trwożliwość posunięta do ostatecznych granic, brak energii i decyzyi, oto główne wady Nikiasa, które mu mimo nieskazitelnego i prawego charakteru, niepozwoliły nigdy zająć prawdziwie wybitnego stanowiska w państwie i stanowczego wpływu na bieg spraw jego wywierać.
 Drugim nie współzawodnikiem Kleona, lecz mężem, który brał żywy udział w wypadkach rozwijających się w tym czasie i którego imię jest ściśle związane z historyą wojny peloponeskiej — był Demostenes, syn Alkistenesa. Charakter jego był wprost przeciwny usposobieniu Nikiasa. Nie wierzył w bogów i kpił sobie z wiary w nich, a całą wiarę i umiejętność pokładał jedynie w mieczu swym, który go tez prawie nigdy nie zawodził. Nie było zaiste wyprawy awanturniczej, nie było niebezpiecznego przedsięwzięcia, któregoby on się z zapałem nie podjął, — rzecby można pokoju a zimnej rozwagi i zastanowienia na równi nie cierpiąc. W r. 426 prz. Chr.,