Ta strona została przepisana.
Niewolnik drugi (oglądając się trwożliwie w koło).
O niech go skarze! A toć ten oszczerca
Z wszystkich nas pierwszy katuje bez serca!
Niewolnik pierwszy.
Cóż nieboraku? jakże ci się wiedzie?
Niewolnik drugi.
Jak ty, podobnie ja ugrzązłem w biedzie.
Niewolnik pierwszy.
Chodźże tu bratku, byśmy w smutnej chwili
Śpiewkę Olimpa[1] sobie zanucili.
Niewolnik pierwszy i drugi (płaczliwym głosem).
10.[2] Biada nam, biada i jeszcze raz biada!
Niewolnik pierwszy.
A czyż to tylko biadać nam wypada?
Czy nam narzekać, nie radzić przystoi?
- ↑ Mowa tu o Olimposie Młodszym, który obok poprzednika swego, Olimposa Starszego, rozszerzył w Grecyi kult auletyki, t. j. gry na flecie, z Frygii pochodzącej. Muzyka ta szalona i namiętna stała w przeciwieństwie do łagodnej, melodyjnej gry na cytrze, dotąd w Grecyi rozpowszechnionej.
- ↑ Liczby na marginesie umieszczone oznaczają ilość wierszy w oryginale.
novus; piastując najwyższe urzędy w państwie, nie mógł się poszczycić ani sławą przodków, ani starożytnością rodu.
