Ta strona została przepisana.
I mojej rady subtelną osnowę
Przystroić w suknię Eurypidesowę?[1]
Niewolnik pierwszy.
Oto przekupka![2] Wskaż więc jak przed panem
20.
Zdołalibyśmy wykręcić się sianem?
Niewolnik drugi.
Mów więc my-kaj-my, złączywszy to razem.
Niewolnik pierwszy.
Dobrze, my — kaj — my.
Niewolnik drugi.
A przed tym wyrazem
Połóż literkę u — wnet całość będzie.
Niewolnik pierwszy.
U —
- ↑ Słowa te dyktuje Nikiasowi znowu zbyteczna ostrożność; lękając się złych skutków swego planu, chce myśl właściwą, rdzeń jej, pokryć frazeologię, na wzór Eurypidesa, o którą widać, obwinia Arystofanes tego tragika.
- ↑ Dosłownie: „nie strzebul, (od trzebula, trybula); nie praw sposobem Eurypidesa, ponieważ jego matka sprzedawała trzebule”. Dr. Z. Węclewski: Słown. greck.-pols. — Jest to druga alluzya do patetycznej częstokroć i przesadnej dykcyi Eurypidesa, a zarazem i do pochodzenia jego, matka jego bowiem Klejto była straganiarką, przekupką jarzyny. Przełożyliśmy to zdanie słowami: „Oto przekupka”, ponieważ przekupki w ogóle słyną z gadatliwości.
