Jeżeli zebrani członkowie gminy orzekną, że kandydat, na mocy pochodzenia swego, nie należy do kategoryi ludzi wolnych, przysługuje mu wówczas prawo odwołania się do sądów. Członkowie gminy wybierają wtedy ze swego grona pięciu oskarżycieli. Skoro sąd tedy zawyrokuje że kandydata nieprawnie zapisano w poczet członków gminy, naówczas zaprzedaje go państwo w niewolę. Jeżeli jednakże kandydat wygra sprawę, wówczas musi być koniecznie wpisanym na listę członków gminy. Po tem wszystkiem bada nowowpisanych jeszcze raz Rada, a skoro okaże się, że który z nich nie ma jeszcze ośmnastu lat skończonych, w takim razie nakłada ona grzywny na tych starszych członków gminy, którzy wpisy przeprowadzali. Po dokonanem badaniu efebów, — tak bowiem odtąd nazywają się nowowpisani, — zgromadzają się ich ojcowie, porządkiem fyl, a złożywszy najprzód przepisaną przysięgę, wybierają po trzech mężów, z pośród grona obywateli do jednych i tych samych fyl należących, którzy ukończyli już czterdziesty rok życia, a których uważają za najlepszych i najodpowiedniejszych, do powierzenia im opieki nad efebami. Z tych to mężów wybiera zgromadzenie ludowe większością głosów po jednym sofroniście[1] dla każdej fyli. Na zgromadzeniu tem również wybiera lud naczelnego nadzorcę dla wszystkich efebów, którego zowią kosmetą, z pośród wszystkich obywateli ateńskich.
Kosmeta tedy i sofroniści, zgromadziwszy razem efebów, odbywają razem z nimi pielgrzymkę po wszystkich świątyniach i świętych miejscach w kraju. Następnie wyruszają z nimi do Pireusu. Wówczas jedni z efebów pełnią straż w Munichii, drudzy zaś spełniają taką samą służbę w Akte. Zgromadzenie ludowe wybiera również dla nich dwóch t. z. pajdotrybów t. j. nauczycieli gimnastyki i czterech jeszcze innych nauczycieli, którzy ich uczą robić białą bronią, ćwiczą ich w strzelaniu z łuku i rzucaniu oszczepem, jakoteż wprawiają ich w trafne ciskanie pocisków z kuszy i procy. Wszystkim sofronistom daje lud codziennie na utrzymanie po jednej drachmie a efebom po cztery obole każdemu. Każdy zaś sofronista, otrzymawszy pieniądze potrzebne na wydatki dla siebie i dla efebów swojej fyli, zakupuje za to wszystko, czego dla wszystkich potrzeba, — jadają bowiem efebowie wspólnie, porządkiem fyl, — i w ogóle załatwia z tych funduszów wszystkie inne potrzeby.
Tak przepędzają oni pierwszy rok. W następnym zaś roku odbywa się w teatrze wielkie zgromadzenie ludowe. Na tem to zgromadzeniu popopisują się efebowie zręcznością w obrotach wojskowych, a otrzymawszy
- ↑ ochmistrzu.
