każdej fyli. W gmachu tym jest dalej dwadzieścia sal, dla wylosowywania członków, po dwie dla fyl poszczególnych. Znajduje się tam następnie sto skrzynek, po dziesięć dla każdej fyli, a nadto jeszcze dziesięć innych skrzynek podobnych, do których wrzucają sędziowie tabliczki ze swojemi zdaniami. Prócz tego stoi tam jeszcze dwie urny do losowania. Przy każdem wejściu kładzie się tyle lasek, ile jest sędziów w sali. Do każdej zaś urny ciska się taką liczbę żołędzi, ile wynosi liczba lasek przy wejściach. Na żołędziach tych pisze się tyle liter alfabetu, począwszy od litery L, ile sal sądowych ma być zapełnionych.
Sędzią może zostać każdy obywatel ateński, który skończył lat trzydzieści, pod warunkiem, że nie jest nic winien do skarbu państwowego, i że nie znajduje się pod zarzutem infamii. Gdyby zaś ktoś zechciał sprawować urząd sędziego, wbrew wspomnianym przepisom, wówczas stawiają go, natychmiast po wniesionem zaskarżeniu, przed tenże sam sąd, którego niedawno był członkiem, w wypadku zaś, jeżeli skazanym zostanie, sędziowie sami oznaczają mu, według własnego uznania, karę, jaką ma ponieść, lub też grzywnę, jaką ma zapłacić. W razie jeżeli obwinionego skażą na karę pieniężną, wtrącają go do więzienia, w którem ma siedzieć tak długo, dopóki i poprzedniego długu, z powodu którego oskarżenie nastąpiło, i kary, przez sąd oznaczonej, nie zapłaci.
Każdy z sędziów posiada tabliczkę bukszpanową, na której wypisuje się imię jego, jego ojca jako też nazwa odpowiedniej gminy, a oraz jedna z dziesięciu liter alfabetu od A aż do K. Całe bowiem to zgromadzenie sędziów dzieli się, porządkiem fyl, na dziesięć oddziałów, czyli sekcyi, a w każdej takiej sekcyi, oznaczonej przez jedną z tych dziesięciu liter alfabetu, zasiada mniej więcej podobna liczba sędziów. Skoro tedy tesmoteta wyznaczył już losem poszczególne litery, które mają oznaczać każdą sekcyę sądu, wtedy woźny sądowy umieszcza na każdej ze sal sądowych tę literę, która jej losem przypadła[1].
- ↑ W pozostałej części Konstytucyi, która jednakże tylko w ułamkach się przechowała, kreśli Arystoteles postępowanie sędziów podczas głosowania i kończy na tem swe dzieło. Końcowe rozdziały Konstytucyi starał się uzupełnić, na podstawie cytat znalezionych w dziełach Harpokrationa, Polluxa i Scholiach do Arystofanesa uczony francuski R. Dareste (Journal des Savants — Mai 1891. Paris. Aristote Ἀϑηναίων Πολιτεία edition princeps Londres 1891 — pag. 271—273.) Do niego też odsyłamy ciekawszych czytelników.
