Strona:PL Astor - Podróż na Jowisza.djvu/43

w ruch wprawiać. Otrzymuje się ją z pomocą stosów, złożonych z naczyń papierowych bardzo lekkich, łączących w sobie pierwiastki dwojakie; te, gdy zostaną naładowane przez dynamo, mogą dostarczać przez sto godzin, prądów, które wystarczają do odbycia podróży naokoło świata, pochłaniając częściowo pierwiastki zamknięte w komórkach. Siłę nadają skrzydła, których połowa utrzymuje most płaski w pozycyi pochyłej, unosząc go z szybkością niedopuszczającą upadku. Części ruchome mają zwoje kuliste i walce ścierające się; smarowanie tych części odbywa się automatycznie, gdy tego okazuje się potrzeba; zapas wazeliny topi się wtedy, gdy która z części składowych rozgrzewa się zbytecznie. Wierzchnia powłoka aerofonu jest wyrobiona z cieniuchnej aluminiowej blachy, galwanizowanej, bardzo mocnej i trwałej, zastępującej obecnie stal zawsze, ile razy chodzi o lekkość przedmiotu. Statki powietrzne, których długość miewa od 50 do 500 stóp średnicy, posiadają ster, mogący doskonale kierować statkiem w powietrzu, nadając mu bieg wolny lub przyśpieszony, prosty lub spadzisty według potrzeby.
 Budowa aerofonów jest naśladowaniem ptaków, zkąd pochodzi, że lekko szybują w przestrzeni, zupełnie niepodobne do dawnych, ciężkich balonów.
 Jak gdyby po żelaznych szynach, posuwają się te statki powietrzne równo i bez wstrząśnienia, mogąc wznosić się do ogromnych wysokości, następnie chcąc lot swój zniżyć ku ziemi, zamykają baterye, a wtedy spuszczają się z szybkością 500 mil na godzinę. Zbliżając się do ziemi, sternik, jeśli ma zwrócić znów w górę aerofon, kieruje ster w obmyślaną stronę, a statek wznosi się