licha, zebrane w międzylistnych okrążkach 2—6-kwiatowych. Smak cierpko-gorzkawy; zapach słaby.
ROŚNIE masowo w miejscach ocienionych i wilgotnych, w lasach, zaroślach, przy ścieżkach, pod płotami, na mokrych łąkach, wilgotnych trawnikach, w ogrodach warzywnych i sadach, ścieląc się po ziemi lub wspinając, gdy jest się na czym wesprzeć.
KWITNIE przez kwiecień i maj do czerwca.
ZBIERA SIĘ całe ziele w czasie kwitnienia i suszy w cieniu.
SKŁADNIKI: olejek lotny, gorzknik wyciągowy, kwas garbnikowy, żywica.
DZIAŁA wykrztuśnie, moczopędnie, czyści krew.
UŻYWA SIĘ całe ziele, zwłaszcza zaś liście. Jako środek zewnętrzny stosuje się na okłady do ciężkich ran, na wrzody i liszaje. Na ból głowy pomaga wciąganie soku nosem. Jako środek wewnętrzny używa się w postaci herbaty (15 gr na litr wody) lub soku przy chorobach nerek, pęcherza i wątroby, zimnicy (febrze), zaflegmieniu płuc, nieżytach żołądka i kiszek. Herbata i sok nadają się do kuracji wiosennych. Młode ziele, zwłaszcza zaś delikatne listki, używane są do zup.
CENA: 100 kg ziela (Herba Glechomae) 60—70 zł.
B. — Roślina dorastająca do 2 m wysokości. Korzeń główny, długi, sięgający głęboko, zwykle grubości palca, zewnątrz szaro-brunatny, wewnątrz żółty, o licznych rozłogach. Łodygi okrągłe, ciemnozielone, wychodzące z ziemi pojedynczo lub gromadnie; często u nasady drewnieją. Liście liczne nieparzysto-pierzaste, złożone z kilkunastu listków, podobne do
