Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/110

akacji. Kwiaty jasnofioletowe, zebrane w długie grona, wyrastające z kątów liści. Owoc strączkowy, gładki, zawiera 3 do 8 nasion. Zapach korzeni słaby, nieprzyjemny; smak słodki, drapiący, ckliwy.
 ROŚNIE dziko w południowej Europie.
 UPRAWA: Wymaga położenia ciepłego, słonecznego i nie mokrego; wytrzymuje długotrwałą suszę. Lubi rolę głęboką, przepuszczalną, pulchną, wapienną, wolną od wody zaskórnej. Rozmnaża się bardzo łatwo z korzeni i nasion. Rośliny przesadza się ze szkółki na stałe miejsce w maju. Dokładny opis uprawy lukrecji podają J. Motyka i T. Panycz „Rośliny lecznicze i przemysłowe w Polsce“, str. 185.
 KWITNIE w lipcu i sierpniu.
 ZBIERA SIĘ rozłogi i korzenie od trzeciego roku jesienią lub na wiosnę; po oczyszczeniu z ziemi i korzonków suszyć w przewiewnym miejscu.
 SKŁADNIKI: cukier lukrecjowy, żywica, asparagina, skrobia, mannit i glukozyd glicyrrhizyna.
 DZIAŁA rozmiękczająco, rozwalniająco, drażniąco, wykrztuśnie i moczopędnie.
 UŻYWA SIĘ, jako środek wewnętrzny, w postaci odwaru (10 do 15 gr na litr wody) lub soku przy kaszlu, zaflegmieniu płuc i w ogóle przy cierpieniach narządu oddechowego. Niemowlętom, cierpiącym na obstrukcję kładzie się na brzuszek okłady z odwaru lukrecji.
 Lukrecję gotowaną z kwiatem lipowym używa się do płukania przy bólu zębów.
 W przemyśle stosuje się lukrecję do wyrobu ciemnych piw angielskich i farbowania tkanin.
 Zapotrzebowanie na korzenie lukrecji jest bardzo duże; dostarczają go liczne plantacje w Hiszpanii, Francji, Italii i w Niemczech. W Polsce uprawa lukrecji ma dużą przyszłość.
 CENA: 100 kg korzeni (Radix Liguiritiae) 200—400 zł.