Strona:PL August Czarnowski - Zielnik lekarski (wyd. 3).pdf/148

tacjach; przerabia się ją na olejek miętowy i mentol. Uprawa mięty jest bardzo prosta. Wystawa powinna być ciepła, ziemia nieco wilgotna, aby rośliny podczas skwaru nie cierpiały od suszy. W lata wilgotne, zbiory mięty są większe; nie tylko deszcz, ale nawet wilgotne powietrze w pobliżu jezior, stawów, rzek sprzyja wzrostowi mięty. Ziemi potrzebuje urodzajnej, chociaż nie udaje się tylko na ciężkiej glinie, suchym piasku i płytkiej glebie wapiennej; nawozu dawać pod nią nie można. Pulchna, wolna od chwastów, lekka ziemia ogrodowa najlepiej nadaje się pod plantację mięty. Jako nawóz daje się: szlam z wód o gliniastym dnie, popiół drzewny i przetrawioną mierzwę. Dobrze jest przygotować specjalny kompost z odpadków ze śmietnika, popiołu, pomiotu ptasiego, błota z ulicy i wapna; dobrze przerobiony kompost, zalewany gnojówką, znakomicie podnosi wzrost mięty. Ze sztucznych nawozów nadają się: kainit (w ogóle nawozy potasowe) i saletra chilijska. Ziemię nawiezioną należy płytko zorać w jesieni; na wiosnę głęboko, dokładnie rozpulchnić ciężkimi bronami i oczyścić z chwastów. Rozmnażanie odbywa się wyłącznie z odrostków (rozłogów).
 Odrostki sadzi się rzędowo co 15—25 cm, dobrze obciska i podlewa. Hodowla polega na wypielaniu chwastów i spulchnianiu w miarę potrzeby ziemi. Gdy tylko mięta zacznie podrastać trzeba ją starannie okopać i usunąć chwasty, w przeciwnym razie zielsko zmieszane z miętą zanieczyści wydobywany z niej olejek. Około połowy czerwca przed zakwitnieniem następuje zbiór (ściśle, gdy łodyga osiągnie 15—20 cm wysokości). Suszyć w cieniu, w silnym przewiewie.
 Plantacja wydaje zbiory przez dwa lata; później zbiór jest o wiele mniejszy i towar zawiera mniej olejku. Sprzęt odbywa się w miarę odrastania roślin.
 Rolnicy uskarżają się często na wymarzanie mięty, zwłaszcza zaś ci, którzy uprawiają miętę okrągłolistną, soczystą, mało zakorzeniającą się, tzw. angielską. Ten gatunek mięty rzeczywiście łatwo wymarza. W polskich warunkach klimatycznych zalecana jest uprawa mięty pieprzowej ostro — albo szerokolistnej, posiadającej silne i twarde korzenie, sztywne, stojące, mocno rozgałęzione łodygi oraz wąskie, ostro zakończone,