SKŁADNIKI: olejek lotny, kwas będźwianowy (Acid. benzoicum) żywica, skrobia, cukier, garbnik i pimpinellina.
DZIAŁA napotnie i moczopędnie, pobudza wydzielanie śluzu.
UŻYTEK przede wszystkim z korzenia. Napar pije się przy chronicznych nieżytach dróg oddechowych, jako środek ułatwiający oddychanie i wykrztuśny, przy dychawicy, złym trawieniu, na pobudzenie miesiączkowania, a dalej używa go się do płukania gardła przy chrypce, dychawicy flegmistej i t. p. Żuje się korzenie przy porażeniu języka. Według Biegańskiego (Nasze zioła, str. 137), przy atakach i różnych dolegliwościach sercowych używa się korzenia w proszku, zmieszanym w równych częściach z miałkim cukrem; dawać po pół łyżeczki na raz.
Ziele można używać do okładów na rany.
Młode listki używane są na sałatę, przyrządza się z nich również wyborną jarzynę. Dla bydła stanowi biedrzeniec zdrowy pokarm; krowy, które jedzą przez dłuższy czas biedrzeniec, dają mleko zabarwione błękitnawo, co bynajmniej nie jest oznaką szkodliwości. Biedrzeniec zwiększa wydajność mleka.
CENA: 100 kg korzenia suszonego (Radix Pimpinellae saxifr.) około 50 zł.
B. — Kłącze krótkie, o licznych, długich korzonkach. Liście wydłużno-lancetowate, równolegle unerwione, tępo
- ↑ Planta = stopa; nazwa nadana ze względu na podobieństwo dolnych naziemnych listków (zwłaszcza u babki wielkiej), do stóp ludzkich.
Indianie nazywają tę roślinę „stopą lub śladem białych“, gdyż uważają, że babka rośnie wszędzie gdzie Europejczyk raz tylko stąpnął nogą. Istotnie po każdym osiedleniu się białego w leśnej okolicy Północnej Ameryki babka (Plantago major) ukazuje się i pozostaje, chociaż kolonista przeprowadził się dalej.
