W przemyśle używa się owoców do barwienia tkanin. Krzak nadaje się do żywopłotów.
CENA: 100 kg liści (Folia Rubi fruticosi) 50—60 zł.
B. — Roślina o korzeniu mało rozgałęziającym się, zewnątrz brunatnym, wewnątrz żółtym. Łodyga kanciasta, bruzdowana, rozgałęziona, wyrasta na 30 do 60 cm. Liście podłużnie strzałkowate, szypułkowe, listki poboczne strzępiasto-zębate; kwiaty białe, czerwone lub zielonawe, zebrane w długie grona. Smak kwaśny, zapachu nie ma.
ROŚNIE dziko na łąkach, pastwiskach, trawnikach, po lasach, rowach, ogrodach; UPRAWNY w ogrodach.
KWITNIE od maja do lipca.
ZBIERA SIĘ od kwietnia do czerwca liście, od maja do lipca kwiaty, w jesieni korzenie. Korzenie obmyć i suszyć w piecu po chlebie.
SKŁADNIKI: Kwas krzemowy i szczawiowy, sól szczawiowa, sole wapienne, mangan; w korzeniu ponadto garbnik.
DZIAŁANIE: Czyści krew, pobudza apetyt.
UŻYTEK z liści, korzenia i kwiatów (w odwarze lub nastoju) w chorobach skórnych, wrzodach w ustach, szkorbucie, zaparciu, braku apetytu.
Szczaw stosowany jest w kuchni, jako zdrowy, czyszczący krew, pokarm, na zupy i jarzynę („angielski szpinak“). Używany w nadmiarze i zbyt często może wywołać zaburzenia w jelitach i nerkach; jest również szkodliwy dla chorych na podagrę.
W przemyśle używa się szczaw do wytwarzania soli szczawiowych i do barwienia tkanin na żółto i czarno.
