Nawożenia nie wymaga. Wg J. Chomentowskiej raz obsadzony mydlnicą teren staje się użytkowną plantacją na szereg lat. Jest to doskonały sposób utrwalania piasków lotnych, które mydlnica zadarnia i zamienia w rentujące tereny.
KWITNIE od czerwca do sierpnia, niekiedy do września.
ZBIERA SIĘ korzenie starszych roślin (można w rok po zasiewie) jesienią lub wczesną wiosną; należy je wymyć, obrać z włókien, pokrajać w drobną kostkę i suszyć w zwykłej temperaturze. Pozostaje suszu około 35%.
SKŁADNIKI: Substancja mydlna (saponina), guma, śluz, żywica miękka, szczawian wapnia.
DZIAŁANIE: Napotne i odflegmiające, pobudza przemianę materii i czyści krew.
UŻYTEK. Odwar korzenia (60 gr na litr wody) pije się przy uporczywych nieżytach dróg oddechowych i trawienia, atakach reumatycznych (gośćcowych), przeciw syfilisowi (środek ludowy), chorobom wątroby i śledziony, wyrzutom skórnym i owrzodzeniom. Zewnętrznie używa się do klizm.
W przemyśle używa się kruszonego korzenia mydlnicy do odtłuszczania wełny i jedwabiu i do wyrobu niektórych środków kosmetycznych. Zawartość mydła w tej roślinie była już znana Hipokratesowi w wieku 5. przed Chrystusem.
CENA: 100 kg siekanki korzenia (Radix Saponariae) 120 zł.
B. — Roślina o twardym ciemno-brunatnym, wewnątrz białym korzeniu, wyglądającym jakby był nadgryziony (wedle podania ludowego „przez zazdrosnego diabła“). Łodyga stojąca, owłosiona, w górnej części rozgałęziona. Liście lancetowate, całobrzegie lub nierówno piłkowane, z wierzchu prawie
