piłkowane. Kwiaty wyrastające pojedynczo z kątów liści, bezszypułkowe, białe, o koronie prążkowanej liliowo, wewnątrz z żółtą plamą. Torebka nasienna podłużna, kosmata. Smak gorzko-słonawy; zapachu nie ma.
ROŚNIE u nas dziko na suchych łąkach, pastwiskach, brzegach dróg i lasów, w zarośniętych trawą rowach.
UPRAWA: Świetlik rozmnaża się z nasion. Lubi grunt próchniczny, żyzny.
KWITNIE i ZBIERA SIĘ całe ziele w lipcu i sierpniu przed dojrzeniem nasion. Suszyć w cieniu i przewiewnym miejscu.
SKŁADNIKI: garbnik żelazisty, zieleniący; substancja wyciągowa gorzka; kwas krzemowy; sole alkaliczne.
DZIAŁA ściągająco.
UŻYWA SIĘ jako lek zewnętrzny w postaci naparu (Aqua Euphrasiae) do przemywania oczu (bierze się 2 części odwaru ziela i 5 części wody). Codziennie przemywać oczy lub przykładać na nie zwilżony płatek. Jako lek wewnętrzny stosuje się w postaci herbaty lub proszku przy nieżycie żołądka i sklerozie. Dr Goeland zaleca nalewkę świetlikową na katar. W Niemczech świetlik jest wziętym lekiem homeopatycznym.
W HANDLU ZIOŁAMI suszone ziele świetlika znane jest pod nazwą Herba Euphrasiae.
D. — Ziele podobne do kopru ogrodowego, dorastające do 2 m wysokości. Korzeń bardzo długi, marchewkowaty. Łodyga siwo-zielona, prosta, u góry rozgałęziona, wewnątrz zapełniona rdzeniem. Liście podwójnie pierzaste, nitkowate. Kwiaty
