Ta strona została uwierzytelniona.
objawić, musi owa wieczysta, jedyna prasiła rozważać siebie samą w nieskończenie wielokrotnych przejawach swoich, i w każdym przejawie powstawać, zużywając lub usiłując zużyć wszystkie inne jedynie dla pełniejszego powstania danego refleksu, jako formy. — —
Każdy przejaw prasiły duchowej wymaga, aby forma, która poprzez niego widziana tworzy prasiłę duchową samą w sobie, otrzymała popęd do istnienia tylko dla siebie samej. —
W najniższych czy w najwyższych istotach tego świata zjawisk, jak i we wszystkich czynnych w nim siłach, ucieleśnia się duchowa prasiła niepodzielna, jak gdyby zawsze tylko ta jedna istota, ta jedna siła była najwyższym celem całego stworzenia, — i w każdej z tych istot, w każdej z tych sił nie więcej zna ona inne
