Ta strona została uwierzytelniona.
istoty, inne siły, niż siebie samą, i widzi w niej tylko środki, któreby jej służyć mogły.
Wszechświat widzialny jest najskrajniej przeciwnym biegunem wolnego, wszechogarniającego, wiecznego ducha samego w sobie. — — —
Życie ducha wymaga nieskończenie wielokrotnego ukształtowania, a to ukształtowanie wymaga nakoniec zestalenia się w widzialności świata zmysłowego. —
Z tego jednak świata ponownie wznosi się duch w nowych mniej gęstych i stałych kształtach, aż po wielu stopniach znowu oczyszczony wraca do samego siebie. — — —
Oto jest wieczna droga kołowa życia w niezmierzonym duchu! —
„Pokarmem“ samego siebie się stając, upada on w sobie, aby się znowu, jako „pokarm“ samego siebie podnieść
