Strona:PL B. Sulita - Wróblewice.djvu/15

gdzie mianowicie kopalnia i destylarnia w Bóbrce, kierowana przez Ignacego Łukasiewicza, jest wzorowo prowadzoną.
 Wspomniany obywatel, Ignacy Łukasiewicz, jest mężem wielkiéj zasługi, — kraj i ludzkość wiele mu zawdzięcza.
 On pierwszy odkrył naftę w Galicyi i pierwszy zastosował ją do oświetlenia, jak świadczy medal, wybity w dwudziesto-pięcio-letnią rocznicę jego działalności na polu górniczém. On też pierwszy stworzył nowy przemysł naftowy w Galicyi, który z czasem stanie się źródłem nowego dla kraju całego bogactwa. Za jego inicjatywą rozpoczęte poszukiwania wykryły, iż wzdłuż całego pogórza Karpackiego, od Bukowiny aż do Sącza prawie, znajdują się pokłady nafciane w takiéj ilości, iż nie ustępują co do obfitości amerykańskim, w późniejszych latach odkrytym.
 Imię jego przypomina nam zasługi jego małżonki, pani Honoryny Łukasiewiczowéj, któréj pracą i staraniem ożywił się w Galicyi przemysł koronkowy. W dawnych wiekach przemysł ten był domowym u naszych włościan, mieszkających na zachodnim pogórzu Karpat. W Bobowie jeszcze dotąd wyrabiają włościanki i mieszczanki koronki, według odwiecznych, bardzo pięknych, lubo prostych, wzorów, które nie ustępują, co do mocy, czystości i ozdobności wyrobu, czeskim koronkom. Pani Łukasiewiczowa postanowiła wyrób koronek rozszerzyć