Strona:PL Bałucki - Tajemnice Krakowa.djvu/126

spowiedzi. Tego jednego żądam od ciebie. Czy mi to przyrzekasz?
 — Przyrzekam, ojcze.
 W téj chwili ktoś zapukał do drzwi.
 Zofja zerwała się. Nie chciała z zapłakanemi oczyma pokazywać się obcym i usunęła się do drugiego pokoju. Flawjusz otworzył drzwi i ujrzał przed sobą dwóch nieznajomych, z których jeden, po wzajemnym ukłonie, przemówił:
 — Czy mam zaszczyt mówić z panem Flawjuszem?
 — Tak jest — proszę wejść — siadajcie panowie.
 — Wizyta nasza nie potrwa długo; przychodzimy z polecenia doktora Feliksa, którego pan obraziłeś.
 Flawjusz dał im znak ręką, aby mówili ciszej, wskazując przy tem na drzwi prowadzące do pokoju Zofji.
 — Czegoż więc chce pan doktor? — zapytał marszcząc brwi.
 — Pojedynku.
 — Za to że nie pozwoliłem zhańbić mej córki. Dobrze, będzie go miał. Za to, co zrobił, należy mu się słuszna nagroda.
 — Do pana należy wybór broni.
 — Wybieram broń białą.
 — Kiedyż przyślesz nam pan swoich sekundantów?