Strona:PL Bałucki - Tajemnice Krakowa.djvu/89

pochłaniają wszystko i co kilka dni wraca do mnie z próżnemi kieszeniami i grozi procesem kryminalnym. Oh! takie życie, to męczarnia!
 Ksiądz ruszył ramionami z politowaniem i rzekł:
 — Doprawdy, trudne położenie, hrabino. Radbym pomódz, ale cóż tu robić?
 — W tobie, księże, jedyna nadzieja. Dałeś mi przebaczenie w imieniu Boga za ten grzech, nie dozwól, aby mnie ludzie karali za niego.
 Ksiądz patrzał w ziemię i namyślał się, skubiąc wargi palcami — hrabina Saba wlepiła weń oczy, oczekując rady i pomocy.
 — Powiadasz pani — odezwał się ksiądz po chwili, — że w parafji, gdzie ślub był brany, wydarto kartę z księgi kościelnéj, na któréj był zapisany akt ślubny?
 — Tak, ale on przed tém postarał się o odpis tych aktów i ma je przy sobie.
 — Czy jesteś pani tego pewną?
 — Widziałam je u niego. Pokazywał mi je zdaleka pożółkłe i starannie w brudne szmaty owinięte; nosi je zawsze na piersiach.
 — Gdyby mu można było jakim sposobem odebrać te papiery.....
 — Strzeże ich nadzwyczaj pilnie, — mówi że to jego kamień filozoficzny.
 — Nie zaszkodzi spróbować.
 — Oh! księże Modeście, gdyby ci się udało, wtedy....