Ta strona została uwierzytelniona.
29. Proroctwo.
— „Był niegdyś rycerz, który błądził
„Po lesie, w nocnej dobie
„I myślał już, że Bóg mu sądził
„Legnąć tu w zimnym grobie.
„Wtem spostrzegł w ścianie stromej skały,
„Jak wyłom wielkie wrota;
„Za niemi raj był, — chóry brzmiały
„Rajskiego pieśń żywota.
„Wnet na skinienie rycerz bramą
„Rozwartą wszedł do raju;
„Kto możesz, patrzaj, byś tak samo
„Bramę tę znalazł w gaju.
„Aniołów białych ujrzysz tłumy,
„Gdy raj ci się roztworzy,
