Ta strona została uwierzytelniona.
18. Ekloga anielska.
Ziemia we śnie pogrążona, noc roztacza mroki,
Jak olbrzymów wielka tarcza, nieba strop głęboki.
Po nim, niby gwoździe złote, miga świateł mrowie;
Jak ostatnie ślady myśli, w konających głowie,
Drogą mleczną dwaj w próg niebios dążą aniołowie.
ITURIEL.
Sam powracasz? Co się stało? W twarzy boleść, trwoga?
SEFOR.
Stosy gruzów, złomy, chaos, kryje noc złowroga,
Raczej przepaść. Morza fale, zanim błyśnie rano,
