Strona:PL Balzac-Jaszczur.djvu/082

 — Ten groszek jest fantastycznie roskoszny!
 — A nazajutrz znaleziono księdza martwego w łóżku...
 — Kto mówi o śmierci?... Nie żartujcie, ja mam wuja.
 — Pogodziłbyś się pewnie z jego stratą.
 — Nie w tem rzecz.
 — Słuchajcie, panowie! SPOSÓB ZGŁADZENIA WUJA. Cichooo! (Słuchajcie! Słuchajcie!) Mieć najpierw grubego tłuściutkiego wujaszka, to są najlepsi wujowie. (Poruszenie). Nakarmić go, pod jakimkolwiek pozorem, pasztetem z gęsich wątróbek.
 — Ech, mój wuj jest wysoki, chudy, skąpy i umiarkowany w jadle.
 — Och, tacy wujowie, to potwory nadużywające życia.
 — I, ciągnął pogromca wujów, oznajmić mu, w chwili trawienia, upadłość jego bankiera.
 — A jeśli nie poskutkuje?
 — Puśćcie nań ładną dziewczynę.
 — A jeśli jest...? rzekł inny czyniąc gest negatywny.
 — W takim razie, to nie jest wuj... wuj jest z reguły figlarz.
 — Wiecie, Malibran straciła dwie nuty.
 — Nie, szanowny panie.
 — Tak, szanowny panie.
 — Och! och! tak i nie, czyż to nie są dzieje wszystkich sporów religijnych, politycznych i literackich? Człowiek jest błaznem, tańczącym nad przepaścią.