Strona:PL Balzac-Jaszczur.djvu/243

zdanie WSZYSCY FRANCUZI SĄ RÓWNI WOBEC PRAWA, jest kłamstwem wypisanem na czele konstytucji. Nie on będzie słuchał praw, ale prawa będą słuchały jego. Niema rusztowania, niema katów dla miljonerów!
 — Tak, odparł Rafael, sami są swemi katami!
 — Także przesąd! wykrzyknął bankier.
 — Pijmy! rzekł Rafael chowając talizman do kieszeni.
 — Co ty tam robisz? rzekł Emil przytrzymując mu rękę. — Panowie, dodał zwracając się do zebranych, dosyć zdziwionych zachowaniem Rafaela, dowiedzcie się, że nasz przyjaciel de Valentin — co mówię? — pan margrabia de Valentin, posiada tejemnicę robienia majątku. Jego pragnienia spełniają się w tej samej chwili w której je poweźmie. O ile nie zechce uchodzić za chama, za człowieka bez serca, zrobi nas wszystkich bogaczami.
 — Och, mój złociutki Rafaelu, ja chcę sznur pereł, wykrzyknęła Eufrazja.
 — Jeżeli umie być wdzięcznym, da mi dwa powozy z pięknemi i rączemi końmi! rzekła Akwilina.
 — Zażądaj stu tysięcy funtów renty dla mnie!
 — Szal kaszmirowy!
 — Zapłać moje długi!
 — Ześlij apopleksję na mego wuja!
 — Rafaelu, skwituję cię za dziesięć tysięcy franków renty!
 — Sypią się donacje! zauważył rejent.
 — Mógłby mnie uleczyć z podagry!
 — Spraw zniżkę na giełdzie! wykrzyknął bankier.