Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/117

 — Dobre pytanie! Ale jakiż ja głupi!... nie ofiaruje mi ich pan aby naprawić niesprawiedliwość losu względem mej osoby.
 — Wcale nie, dołączę je do tysiąca który mi wykpiłeś; razem tysiąc pięćset franków.
 — Rozumiem, daje mi pan tysiąc franków które wziąłem i dodaje pan pięćset...
 — Właśnie, rzekł Nucingen skinąwszy głową.
 — To i tak czyni razem tylko pięćset franków, rzekł z niewzruszonym spokojem Contenson. A zatem, na jakie walory pan baron pragnie to wymienić?
 — Mówiono mi, że istnieje w Paryżu człowiek zdolny odszukać kobietę którą kocham, i że ty wiesz jego adres... Słowem, ma to być mistrz w szpiegowaniu...
 — To prawda...
 — A zatem, daj mi adres, a dostaniesz pięćset franków.
 — Gdzie są? odparł żywo Contenson.
 — Tu, rzekł baron, wydobywając banknot.
 — Więc niech pan da, rzekł Contenson wyciągając rękę.
 — Z rączki do rączki! Chodźmy znaleźć człowieka, a dostaniesz pieniądze. Mógłbyś mi sprzedać wiele adresów za tę cenę.
 Contenson zaczął się śmiać.
 — W istocie, ma pan prawo myśleć to o mnie, rzekł jakby z wyrzutem do samego siebie. Im bardziej nasze rzemiosło jest świńskie, tem więcej trzeba w niem uczciwości. Ale, widzi pan, panie baronie, niech pan da sześćset, a ja dam panu dobrą radę.
 — Daj, i spuść się na moją wspaniałomyślność...
 — Zaryzykuję, rzekł Contenson, ale puszczam się na gruby hazard. W sprawach policji, widzi pan, trzeba manewrować pod ziemią. Pan powiadasz: „Dalej, marsz!...“ Jesteś pan bogaty, sądzisz że wszystko ustępuje przed pieniądzem. Pieniądz, to z pewnością coś. Ale, przy pomocy pieniędzy, można mieć tylko ludzi. A istnieją rzeczy, o których się nie myśli, a których nie można kupić!... Nie da się przekupić trafu. Toteż, w dobrej policji, nie