Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/138

Estery mogą poruszyć strupieszałego Nucingena. Nie mogłeś przecież ukrywać jakiejś brzyduli, u djaska! Skoro ta lala odegra swoją rolę, wyprawię ją, pod pewną eskortą, do Rzymu lub do Madrytu, gdzie będzie robiła furorę.
 — Skoro ją mamy jedynie na krótko, rzekł Lucjan, wracam...
 — Idź, chłopcze, baw się... Jutro będziesz o jeden dzień starszy. Ja oczekuję kogoś, komu poleciłem się wywiedzieć co się dzieje u barona.
 — Komu?
 — Kochance jego lokaja; trzeba wiedzieć w każdej chwili co się dzieje w nieprzyjacielskim obozie.
 O północy, Paccard, strzelec Estery, spotkał Karlosa na moście des Arts, najsposobniejszem w całym Paryżu miejscu do wymienienia paru słów nie dla ludzkich uszu. Rozmawiając, strzelec spoglądał w jedną stronę, pan w drugą.
 — Baron poszedł dziś do prefektury policji, między czwartą a piątą, rzekł strzelec, i chwalił się wieczór, że znajdzie kobietę którą widział w lasku Vincennes, przyrzeczono mu to.
 — Będą nas śledzić! rzekł Karlos, ale kto?
 — Użyto już Loucharda, agenta handlowego trybunału.
 — To byłoby dzieciństwo, odparł Karlos. Niebezpieczna jest dla nas jedynie policja kryminalna; skoro ona się nie rusza, my możemy się ruszać!...
 — Jest jeszcze coś.
 — Co?
 — Kamraci z łączki... Widziałem wczoraj Lapouraille’a... Oporządził jakieś małżeństwo i zgarnął dziesięć tysięcy talarków... w złocie!
 — Wezmą go, rzekł Jakób Collin: to morderstwo z ulicy Boucher.
 — Jakie rozkazy? spytał Paccard, tonem marszałka przychodzącego po zlecenie Ludwika XVIII.
 — Wyjedziesz co wieczór o dziesiątej, odparł udany ksiądz,