Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/146

otwarte, a reszta... ba, reszta, to już pana rzecz... Niech się pan przysposobi.
 — Dam ci dwadzieścia pięć tysięcy franków w salonie... Z rączki do rączki.
 — A, rzekła Europa, taki pan ostrożny?... Proszę, proszę...
 — Będziesz miała dość sposobności do naciągania mnie. Zawiążemy znajomość.
 — Więc dobrze, staw się pan o północy; ale weź pan w takim razie trzydzieści tysięcy. Uczciwość pokojówki płaci się, jak dorożki, o wiele drożej po północy.
 — Dla bezpieczeństwa dam ci czek na bank...
 — Nie, nie, rzekła Europa, gotóweczka, albo nic z tego.
 O pierwszej zrana, baron de Nucingen, ukryty na poddaszu gdzie sypiała Europa, przechodził wszystkie wzruszenia człowieka przed schadzką. Żył, krew tętniła mu aż w wielkich palcach u nogi, głowa była bliską pęknięcia jak zbyt nagrzana maszyna parowa.
 — Użyłem moralnie za więcej niż za sto tysięcy, mówił do du Tilleta, opowiadając mu przygodę.
 Nadsłuchiwał lada szelestu; wreszcie, o drugiej, usłyszał powóz ukochanej na bulwarze. Kiedy brama się otwarła, serce biło mu tak, iż podnosiło niemal jedwabną kamizelkę; miał tedy ujrzeć niebiańską, płomienną twarz Estery... Odczuł, niby trącenie w serce, łoskot stopnia i trzask zamykanych drzwiczek. Oczekiwanie wzruszało go więcej, niż gdyby chodziło o stratę majątku.
 — Ach, zawołał, to znaczy żyć! Zanadto żyć nawet, nie będę zdolny do niczego!
 — Pani sama, rzekła Europa zjawiając się. Tylko przedewszystkiem, nie rób hałasu, nosorożcu!
 — Nozorożdżu! powtórzył śmiejąc się i stąpając jak po sztabach rozpalonego żelaza.
 Europa szła naprzód, ze świecznikiem w ręku.
 — Masz, policz, rzekł bankier, podając Europie banknoty, gdy się znaleźli w salonie.