Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/76

 — Możecie liczyć na nie jak na mnie samego; nie miejcie dla nich tajemnic; to im pochlebi. — Podaj śniadanie, moja mała Aziu, rzekł do kucharki. — A ty, aniołku, dodaj jedno nakrycie, rzekł zwracając się do Europy, wypada przecież aby dzieci zaprosiły papę na śniadanie.
 Skoro dwie kobiety zamknęły drzwi i skoro Hiszpan usłyszał kroki krzątającej się Europy, rzekł do Lucjana i do młodej dziewczyny, otwierając szeroką dłoń:
 — Mam je w garści!
 Słowa i gest zdolne były przyprawić o drżenie.
 — Gdzieżeś ty je znalazł? wykrzyknął Lucjan.
 — Tam do kata! odparł ten człowiek, nie szukałem ich u stóp tronu! Europa wyszła z błota i drży aby tam nie wrócić... Zagroźcie im księdzem Karlosem, kiedy nie będziecie z nich zadowoleni, a ujrzycie iż zaczną się trząść jak myszy na wspomnienie kota. Jestem pogromcą dzikich zwierząt, dodał z uśmiechem.
 — Robi pan wrażenie czarta! wykrzyknęła z wdziękiem Estera, tuląc się do Lucjana.
 — Moje dziecko, siliłem się oddać cię niebu, ale kajająca się kurtyzana będzie zawsze mistyfikacją; gdyby się znalazła taka, stałaby się z powrotem kurtyzaną w raju... Zyskałaś tyle, iż zapomniano o tobie i że nabrałaś wzięcia przyzwoitej kobiety; nauczyłaś się wielu rzeczy których nigdy nie mogłabyś poznać w haniebnej sferze w której żyłaś... Nie jesteś mi winna nic, rzekł widząc rozkoszny wyraz wdzięczności na twarzy Estery, wszystkom uczynił dla niego... (Wskazał Lucjana)... Jesteś dziewką, zostaniesz dziewką, umrzesz dziewką; mimo pięknych teoryj hodowców, nie można się stać na ziemi czem innem niż się jest. Nauka o guzach jest prawdą. Ty masz guz miłości.
 Hiszpan był, jak z tego widać, fatalistą, jak Napoleon, Mahomet i wielu wielkich polityków. Rzecz dziwna, prawie wszyscy ludzie czynu skłaniają się do fatalizmu, jak większość myślicieli skłania się do Opatrzności.