Strona:PL Balzac - Blaski i nędze życia kurtyzany.djvu/97

magnatów którzy się dali uwieść Napoleonowi, oboje księstwo (księżna pochodziła ze starszej linji Ajuda i spokrewniona była z domem Bragance) byli jedyni, którzy nie zaparli się cesarza ani jego dobrodziejstw. Ludwik XVIII uznał tę wierność, gdy dzielnica Saint-Germain czyniła z niej zbrodnię; może, postępując w ten sposób, król chciał dokuczyć bratu. Uważano za prawdopodobne małżeństwo młodego wicehrabiego de Grandlieu z Marją-Atenais, najmłodszą córką księcia, wówczas liczącą dziewięć lat. Sabina, przedostatnia, zaślubiła po rewolucji lipcowej barona du Guénic. Józefina, trzecia, została panią d’Ajuda-Pinto, skoro margrabia stracił pierwszą żonę, pannę de Rochefide (alias Rochegude). Najstarsza przywdziała welon w 1822. Druga, panna Klotylda-Fryderyka, licząca w tej chwili dwadzieścia siedem lat, kochała się na zabój w Lucjanie de Rubempré. Nie trzeba pytać, czy pałac Grandlieu wywierał tysiączne uroki na umysł Lucjana; za każdym razem kiedy olbrzymia brama otwierała się, aby przepuścić jego kabrjolet, doświadczał owego zadowolenia próżności, o której mówi Mirabeau.
 — Mimo że mój ojciec był aptekarzem w Houmeau, jestem tutaj!...
 Taka była myśl Lucjana. Toteż byłby popełnił większe zbrodnie niż związek z fałszerzem, aby zachować prawo wstępowania na te schody, aby słyszeć głos: „Pan de Rubempré!“ oznajmiający go w wielkim salonie w stylu Ludwika XIV, gdzie znajdowało się wybrane towarzystwo, śmietanka Paryża.
 Szlachetnie urodzona Portugalka, osoba pędząca życie nad wyraz domowe, przebywała, po największej części, w otoczeniu sąsiadów, księstwa de Chaulieu, de Navarreins, Lenoncourt. Często, ładna baronowa de Macumer (z domu de Chaulieu), księżna de Maufrigneuse, pani d’Espard, pani de Camps, panna des Touches (spokrewniona z rodziną Grandlieu, która pochodzi z Bretanji), wpadały tam jadąc na bal lub wracając z Opery. Wicehrabia de Grandlieu, książę de Rhetoré, margrabia de Chaulieu, który miał