ści; widział, jak, w ciągu czterech lat, przesunęło się pięciu czy sześciu tych dygnitarzy i zniechęcił się do ministeryalnego fraka. Jako odszkodowanie za tekę, chciał katedry fakultetu prawnego, miejsca w Radzie Stanu, wszystko zaprawne krzyżem Legii honorowej. Du Tillet i Nucingen gwarantowali mu krzyż i godność referendarza, jeżeli będzie im szedł na rękę; osądził iż dają większe gwarancye niż Natan i słuchał ich ślepo. Aby lepiej uśpić Raula, ludzie ci pozwalali mu wykonywać w dzienniku władzę bez kontroli. Du Tillet posługiwał się dziennikiem jedynie w interesach giełdowych, na których Raul nic się nie rozumiał; ale przez barona de Nucingen zawiadomił już Rastignaka, że dziennik będzie pocichu popierał rząd, pod jedynym warunkiem aby wspomógł jego kandydaturę w zastępstwie p. de Nucingen, przyszłego para Francyi. Nucingen został, swego czasu, posłem w jakimś zapadłym kącie o szczupłej liczbie wyborców, dokąd obecnie wysyłano dziennik obficie i gratis. Tak więc, Raul był igraszką w ręku bankiera i adwokata, którzy z nieskończoną przyjemnością patrzyli na to jak króluje w dzienniku. Korzystając ze wszystkich przewag, zgarniając wszystkie owoce miłości własnej i inne, Natan, zachwycony, uważał wspólników, jak w czasie owej kwestyi funduszów lokomocyjnych, za najpoczciwszych chłopców w świecie, i sądził że ich wyprowadził w pole. Nigdy ludzie wyobraźni, dla których nadzieja jest
Strona:PL Balzac - Córka Ewy; Sekrety księżnej de Cadignan.djvu/139
Ta strona została przepisana.