Strona:PL Balzac - Córka Ewy; Sekrety księżnej de Cadignan.djvu/155

arze, podczas gdy wszyscy rozmawiali w salonie. Hrabina stanęła w drzwiach, on nie podniósł głowy, nie usłyszał ani oddechu Maryi, ani szelestu jedwabnej sukni: patrzał na kwiat w dywanie, z oczami martwemi, otępiałemi bólem: wolał raczej umrzeć niż abdykować. Nie każdemu dany jest piedestał Św. Heleny. Zresztą, samobójstwo srożyło się wówczas w Paryżu; czyż nie musi być ono ostatnim słowem społeczeństwa niedowiarków! W tej chwili właśnie, Raul postanowił umrzeć. Zwątpienie mierzy się miarą powziętych nadziei, dla Raula nie było tedy innego wyjścia jak grób.
 — Co tobie? rzekła Marya biegnąc ku niemu.
 — Nic, odparł.
 Istnieje, między kochankami, sposób wymówienia owego nic, który oznacza coś wręcz przeciwnego. Marya ruszyła ramionami.
 — Dziecko z ciebie! rzekła. Zdarzyło ci się jakie nieszczęście?
 — Nie mnie, rzekł. Zresztą, i tak dowiesz się o tem zbyt wcześnie, Maryo, dodał tkliwie.
 — O czem myślałeś kiedym weszła? spytała tonem słodkiego rozkazu.
 — Chcesz wiedzieć prawdę?
 Skłoniła głową.
 — Myślałem o tobie, powiadałem sobie, iż, na mojem miejscu, niejeden mężczyzna chciałby być ko-