W jednym z najpiękniejszych pałaców przy ulicy Neuve-des-Mathurins, o wpół do dwunastej wieczór, dwie kobiety siedziały przy kominku w buduarze. Buduar obity był owym niebieskim aksamitem o miękkich i pieściwych tonach, jaki przemysł francuski zdołał wytworzyć dopiero w ostatnich latach. U drzwi i okien, tapicer — artysta w swoim rodzaju — zawiesił miękkie, kaszmirowe firanki, harmonizujące barwą z niebieskim kolorem obicia. Srebrna lampa, ozdobiona turkusami a utwierdzona na trzech misternie kowanych łańcuchach, zwiesza się z ładnej różyczki umieszczonej na środku stropu. Dekoracya pokoju obmyślona jest w najdrobniejszych szczegółach, aż do tego stropu z niebieskiego jedwabiu, poprzecinanego w kształt gwiazdy białym kaszmirem, którego długie sfałdowane smugi, przypięte węzłami pereł, spływają w równych odstępach na ściany. Nogi toną w ciepłej tkaninie belgijskiego dywanu, gęstego. Jak trawnik, w kolorze lniano-szarym, usianym w niebieskie bukiety. Meble, rzeźbione w litym palisandrze wedle najpiękniejszych dawnych wzo-
- ↑
Tytuł dodany przez zespół Wikiźródeł.
