Strona:PL Balzac - Chłopi. T. 2.djvu/256

wciśnięte między zbocze a rzekę; od strony zaś głównej fasady las, ale oddzielony przedmieściem od usianych wysepkami ogrodów.
 Takie są główne proporcje i rozkład Ars, oraz jego położenie w stosunku do La-Ville-aux-Fayes.
 Pan d‘O zakupił w mieście z drugiej strony rzeki sporo gruntów i zaczął tam budować piękny kościół, którego panowie de Grandlieu nie mogli dokończyć. Miasto podjęło się go dokończyć, aby zeń uczynić swój kościół parafialny. Ale panowie, ustępując go, zastrzegli sobie własność bocznej bramy wychodzącej na zamek, własność kaplicy przylegającej do tej bramy, oraz podziemi, które przeznaczono na groby rodzinne.
 Od Ludwika XIII do Ludwika XVI, w ciągu trzech panowań, La Ville-aux-Fayes, prosta osada za czasu pana d‘O, rozrosło się zwolna, liczyło dwa tysiące dusz w r. 1789, wzmogło się niemal w dwójnasób, kiedy, wskutek nowego podziału terytorjum, stało się stolicą powiatu. Stykało się z Turenią przez sąsiedztwo z Loches, z Berry przez swoje stosunki z Chateauroux. Mieszkańcy z La-Ville-aux-Fayes byli sławni z oszczędności i bogactwa. Kwitnął tam wielki handel surową wełną, winem, dębnikiem, skórą, paszą i bydłem. Były dwa jarmarki na rok. Ale, od czasu Rewolucji, wszystkie fortuny potroiły się nabytkiem dóbr duchownych, a zwłaszcza lichwą. Istniało trzydzieści majątków po dwadzieścia tysięcy funtów renty, a setka rodzin mieszczańskich mających od czterech do dziesięciu tysięcy franków do-