Strona:PL Balzac - Cierpienia wynalazcy.djvu/67

 Jest w naturze adwokatów chęć przeniknięcia równie dobrze duszy swoich kljentów co przeciwników: trzeba im znać jednako dobrze podszewkę jak i wierzch tkaniny sądowej.
 — Chcesz zyskać na czasie, odparł wreszcie Petit-Claud, kiedy Séchard skończył. Ile ci trzeba? jakieś trzy, cztery miesiące?
 — Och, cztery miesiące! jestem ocalony! wykrzyknął Dawid, któremu Petit-Claud wydał się aniołem.
 — Więc dobrze, nie tkną ci ani jednego mebla, i nie będą mogli uwięzić cię przed trzema lub czterema miesiącami... Ale będzie cię to kosztowało drogo, rzekł Petit-Claud.
 — Ech, drobnostka! wykrzyknął Séchard.
 — Spodziewasz się jakichś wpływów, czy jesteś ich pewny?... spytał adwokat, prawie zdumiony łatwością z jaką klient wchodzi w jego machinację.
 — Za trzy miesiące będę bogaty, odparł wynalazca z pewnością wynalazcy.
 — Twój ojciec jeszcze nie patrzy na księżą oborę, rzekł Petit-Claud: woli bezpieczne schronienie w chłodnej piwniczce.
 — Alboż ja liczę na śmierć ojca!... odparł Dawid. Jestem na tropie sekretu, który pozwoli mi wyrabiać bez źdźbła bawełny papier równie trwały jak holenderski a o pięćdziesiąt procent tańszy...
 — To majątek, wykrzyknął Petit-Claud, który zrozumiał Cointeta.
 — Wielki majątek, przyjacielu; za dziesięć lat trzeba będzie dziesięć razy tyle papieru niż go się zużywa obecnie. Dziennikarstwo będzie szaleństwem naszych czasów.
 — Nikt nie zna tego sekretu?
 — Nikt, prócz żony.
 — Nie zwierzałeś swego projektu, swego programu, komukolwiek... Cointetom, naprzykład?
 — Wspominałem coś, ale tylko ogólnie, jak sądzę.
 Błysk szlachetności przebiegł w przepojonej żółcią duszy Pe-