Strona:PL Balzac - Dwaj poeci.djvu/43

Soumet i Tissot, Benjamin Constant i Lamenais, Cousin i Michaud, słowem zarówno dawne jak i nowe znakomitości literackie, liberałowie jak i rojaliści. Pani de Bargeton kochała sztukę i literaturę; gust niewątpliwie dziwaczny, manja nad którą ubolewało głośno całe Angoulême, ale którą musimy wytłumaczyć szkicując życie tej kobiety, urodzonej i stworzonej dla sławy, zamkniętej w ciasnym zakątku przez nieszczęśliwe okoliczności, kobiety, której wpływ rozstrzygnął o losach Lucjana.
 Pan de Bargeton był prawnukiem jurata z Bordeaux, nazwiskiem Mirault, uszlachconego za Ludwika XIII, po długoletniem piastowaniu urzędu. Za panowania Ludwika XIV, syn jego, już pod nazwiskiem Mirault de Bargeton, został oficerem straży Bram królewskich i ożenił się tak świetnie pod względem pieniężnym, że, za Ludwika XV, syn jego nazywał się już tylko, krótko i poprostu, panem de Bargeton. Ten Bargeton, wnuk pana Mirault, jurata, tak bardzo dbał o godność prawdziwego szlachcia, że stracił na to prawie cały majątek swej rodziny i, tem samem, położył koniec jej świetności. Dwóch jego braci, stryjecznych dziadków obecnego Bargetona, wróciło do przemysłu, tak że, dziś jeszcze, istnieje nazwisko Mirault w świecie handlowym miasta Bordeaux. Gdyby jego rodzony dziadek wstąpił był w zaszczytne ślady Bargetona I-go i Bargetona II-go, wówczas Bargeton V, któremu możemy dać przydomek Niemy, nosiłby tytuł margrabiego de Bargeton, byłby się połączył z jakąś wielką rodziną i został księciem i parem jak tylu innych; gdy teraz, w roku 1805, uważał za wielki zaszczyt, iż mógł poślubić pannę Marję-Luizę-Anais de Nègrepelisse, córkę szlachcica zapomnianego oddawna w rodzinnej wiosce, jakkolwiek był przedstawicielem młodszej linii jednej z najstarszych rodzin południowej Francji. Był jeden Nègrepelisse między zakładnikami Ludwika Świętego; jednakże głowa starszej linji nosi znakomite nazwisko d‘Espard, nabyte za Henryka IV przez małżeństwo z dziedziczką tej rodziny. Szlachcic ten, młodszy syn młod-