Strona:PL Balzac - Dwaj poeci.djvu/60

ubarwione; ale, jeżeli zdołał podbić wyobraźnię poety, nie przestraszył bynajmniej kochanka.
 Od tego wieczoru, mimo niezadowolenia starego eleganta, mimo jego pogróżek i rycerskich postaw, Lucjan pojawiał się nieraz u pani de Bargeton, zrazu z nieśmiałością plebejusza; wkrótce jednak oswoił się z tem, co mu się wydawało z początku ogromną łaską i odwiedzał ją coraz częściej. Syn aptekarza był, w oczach tego towarzystwa, istotą bez znaczenia. W samych początkach, o ile jakiemuś szlachcicowi lub którejś z pań zdarzyło się spotkać Lucjana u Nais, odnosili się doń z ową przygniatającą grzecznością, jaką ludzie wielkiego świata posługują się wobec niżej położonych istot. Lucjanowi świat ten wydał się zrazu nader ujmujący; z czasem jednakże, zrozumiał uczucia z których płynęły te łudzące względy. Parę wzgardliwych spojrzeń, które pochwycił w przelocie, poruszyło w nim żółć do głębi i utwierdziło go w zaprawnych nienawiścią ideach republikańskich, któremi wielu z tych przyszłych patrycjuszów rozpoczyna swoje zetknięcie się z wyższą sferą. Ale jakichż cierpień nie byłby zniósł dla Nais! Słyszał jak dawano jej to imię, gdyż, między sobą, osoby tworzące ów klan, mężczyźni i kobiety, podobnie jak grandowie hiszpańscy lub śmietanka wiedeńskiego świata, nazywali się po imieniu: ostatni odcień wymyślony dla wprowadzenia wyróżnień w sercu miejscowej arystokracji.
 Lucjan kochał Nais tą miłością, jaką każdy młody człowiek kocha pierwszą kobietę schlebiającą jego ambicji. Nais przepowiadała Lucjanowi wielką przyszłość, olbrzymią sławę. Pani de Bargeton rozwinęła całą zręczność aby przemycić w swym domu młodego poetę: nietylko wysławiała, ponad wszelką miarę, jego wartość, ale przedstawiała go zarazem jako biedne dziecko bez środków, któremu pragnie ułatwić przebijanie się przez życie. Pomniejszała go prawie, aby go móc zachować; robiła zeń swego lektora, sekretarza; ale, równocześnie, kochała go bardziej, niż, po straszliwem nieszczęściu jakie ją spotkało, przypuszczała sama iż zdolną