Strona:PL Balzac - Ferragus.djvu/185

 Loretka, jestto przyzwoite słowo, wynalezione poto, aby określić trudne do nazwania zajęcie dziewczyny, dla którego Akademja francuska w swojej wstydliwości nie pomyślała o nazwie, zważywszy czcigodny wiek jej czterdziestu członków. Kiedy nowe słowo odpowiada jakiejś rzeczy, której nie można było wyrazić bez omówień, powodzenie tego słowa jest zapewnione. Loretka przeszła do wszystkich sfer społecznych, nawet do tych, do których sama loretka nie dostanie się nigdy. Słowo to powstało dopiero w r. 1840, zapewne z powodu nagromadzenia owych jaskółczych gniazd dokoła kościoła poświęconego Matce Boskiej Loretańskiej. To wszystko piszę tylko dla etymologów. Ci panowie nie mieliby takich kłopotów, gdyby średniowieczni pisarze postarali się opisywać obyczaje, tak jak my to czynimy w tych czasach analizy i opisu.
 Panna Turquet, czyli Malaga, gdyż o wiele bardziej znana jest pod tym pseudonimem (patrz Fałszywa Kochanka), jest jedną z głównych parafianek tego uroczego kościoła. Ta wesoła i sprytna dziewczyna, posiadająca za cały majątek jedynie swą urodę, uszczęśliwiała, w chwili gdy się zaczyna to opowiadanie, pewnego rejenta, którego rejencina była damą zbyt oddaną dewocji, zbyt suchą, zbyt cierpką, aby mógł znaleźć szczęście w domu. Otóż, pewnego wieczoru, w karnawale, rejent Cardot podejmował u panny