Mocą owego subtelnego i przenikliwego sprytu, jaki cechuje kobiety bezczynne, zmuszone czemś wypełniać dzień, sędzina odkryła z czasem sekretne przekonania prezydenta; toteż od jakiegoś czasu radziła Camusotowi aby mu wydał wojnę. Sprawa młodego hrabiego stanowiła wyborną sposobność. Gdy się wybierali na wieczór do pana Croisier, bez wielkiego trudu wyłożyła mężowi, że w sprawie tej podprokurator działa wbrew intencjom swoich przełożonych. Czyż rolą Camusota nie było zrobić sobie szczebel do karjery z tego procesu, idąc na rękę domowi d‘Esgrignon, o ileż potężniejszemu od stronnictwa du Croisiera?
— Sauvager nie dostanie nigdy panny Duval, którą mu migają przed oczyma; padnie ofiarą tych mało miasteczkowych Machiawelów, dla których poświęci swoją pozycję. Tak, mój drogi, ta sprawa tak fatalna dla d‘Esgrignonów i tak zdradziecko wszczęta przez prezydenta na rzecz du Crosiera, wyjdzie na korzyść tylko tobie, mówiła wracając do domu.
Sprytna Paryżanka odgadła również machinacje prezydenta w rodzinie Blandureau, i przyczyny jakie miał w tem aby udaremnić wysiłki starego Blondeta; ale nie widziała żadnej korzyści w tem, aby ostrzec Blondetów o niebezpieczeństwie. Bawiła się tym początkiem komedji, nie domyślając się, jaką wagę mógłby mieć przez nią pochwycony sekret, mianowicie fakt, iż następca Chesnela prosił państwa Blandureau o rękę córki dla Fabiana du Ronceret. W razie gdyby prezydent zagrażał pozycji jej męża, pani Camusot mogła wzajem zaszachować prezydenta, zwracając uwagę starego
Strona:PL Balzac - Gabinet starożytności.djvu/178
Ta strona została przepisana.